Frequens visitatio, et assidua protectio, et manifesta revelatio huic nostro loco accidisse a custodibus, qui excubias hujus ecclesie observare jussi sunt, enarrata noscuntur. Multotiens etenim, intempesta noctis hora, quando gratissimus sopor in dormiendo solet ocupare homines, exterriti custodes, et nimio timore excitali, vigilantibus oculis digni habiti sunt cernere ea que mortalibus sunt metuenda perspicere. Plerumque enim conspexere luminaribus perclarissimis totam ecclesiam resplendere et innumerabilem candidatorum turbam utriusque sexus, episcoporum, clericorum, laicorum, puerorum, et puellarum, tocius ecclesie ambitum, contineri. Pluribus namque vicibus, vigiles, qui strenue curas ibi commissa invigilando excubantes, hoc suburbium nostrum observare ab ignium periculis et a latronum insidiis posili noscuntur, cum clamore valido limina ecclesie pulsare, et increpative edituos perterrefacere, ita dicendo, visi sunt accurisse : Ut quid somno nimium pregravati dormitis vino et sopore oppressi ? Surgite, surgite, quam velocius, opem ferte sacris luminaribus, et sacris sanctorum pignoribus ; nam, ut nobis manifestissime videtur, tota ecclesia a summo usque ad ima fundamenti celesti igne conburi videtur. Cum strepitu ergo pavoris, fratribus a stratu suo surgentibus, visiones quam crebre disparuere, et ignium splendor quodammodo his intrinsecus, et illis vigilibus exterius paulatim deficere et imminui decrescendo, dum consideratur ; timor ab utrisque equali sorte removetur.Verum fratres, custodes sacre basilice, lenis visio sanctorum frequentius letificando letos reddidit, et illos forinsecus positos ignis quasi vivus exterruit ; sed post, dum incombustum templum considerant, letiores efficiuntur hac visione mira. Nam, sicut, antiquo tempore, Moyses, dator veteris legis, rubum ardere conspexit, et non comburi, ita et hii hoc monasterium incendi metuebant ; sed non erat nocivus ignis, sed visitatio angelice virtutis, et sanctorum, quorum ibidem retinetur multiplex multitudo indicibilis.