Revelatio Reliquiarum sancti Lupi

Ego Hugonis Dei Gratia Senonensis archiepiscopus, notum esse volo universis fidelibus Dei, quoniam ambiguitas erat de corpore beati Lupi confessoris Senonensis antistitis, utrum in ecclesia sanctae Columbae majoris integrum cum capite quiesceret, nec ne ; verum ut hujusmodi ambiguitas de medio auferretur, et rei veritas elucesseret ad plenum, vir venerabilis Girardus ejusdem ecclesiae abbas cum multa precum instantia nos rogavit ut sanctum corpus illud inspiceremus, quatenus agnita de ipso veritate, tota ulterius cessaret ambiguitas, omnisque exinde oborta sopiretur contentio. Nos itaque pro pace digne postulationi praebentes assensum, adjunctis nobiscum venerabilibus et religiosis personis ad testimonium veritatis venimus ad ecclesiam ; et coram omnibus qui aderant, capsa referata et aperta in qua sanctum corpus illud quiescere credebatur, invenimus et vidimus, Deo gratias, pretiosum thesaurum beatissimi confessoris Lupi integrum corpus cum capite et admirabili gaudio jucundati sic in pace discessimus. Postmodum autem evoluto aliquo tempore, defuncto eodem abbate Gyraudo, successit ei in regimine Odo vir venerabilis, prudens et honestus, qui pro reverentia et honore sancti patroni sui Lupi satis curiose et sollicite laborans ad dominum Adrianum papam IV festinavit, et a sede apostolica detulit ad nos litteras cum mandato, quatinus temporis opportunitate captata pretiosum thesaurum qui a nobis reperius fuerat ostenderemus populo Dei. Igitur pro jubentis domini mandato et pro necessaria ratione, quae negotio competere videbatur, videlicet et pro removenda ambiguitate et contentione, adunato clero et populo copioso in ecclesia sanctae Columbae majoris forinsecus extra ambitum loci, in loco spatioso qui caperet multitudinem, VIII calendas Julii, quamvis indigni, ostendimus palam caput et ossa pretiosissimi confessoris, adjunctis nobis venerabilibus fratribus nostris Manasse Aurelianensi et Alano Autissiodorensi episcopis, quorum sigillis ab utraque parte sub cera dependentibus, nostro in medium collocato, praesemi quoque pagina rei veritatem, ne aliquatenus a memoria laberetur, roborari fecimus ac muniri. Actum anno Dominicae Incarnationis MCLX pontificatus autem nostri anno XVIII