Astrigeros postquam Christus transcenderat orbes,
Ad solium patris devicta morte revertens,
Coetus apostolicus toto se sparserat orbe
[…]
At tuba terribilem sonitum cum protulit istum 
Agmine discipulum Christi pangente triumphum, 
Splendor iusticiae per eos effulsit in orbe.
Tunc coepere viri divino flamine pleni 
Surdis auditum, cecis imponere visum, 
Attactum mancis, gressum concedere clodis, 
Daemonas expelli, functis halitum reparari.
Haec ubi viderunt, vitae spem corde tulerunt 
Atque sequi Christum semet vovere per evum, 
Quotquot erant scripti celestis cortice libri.
En operante deo, qui iure triumphat ab alto, 
Auster et occasus, Boreas radians et Eous 
Credentes tanti gaudent affamine verbi.
Iam Trax et Parthus pellem mutavit et Indus, 
Perses seu Medus vitam mollisque Sabeus.
Teucer et Argolicus, Thirrenus sive Sabinus, 
Gallus et Hispanus, Britto pictusque Gelonus, 
Romanus celeber necnon bellaxque Sicamber 
Perfidia exuti permulsi lacte fidei 
Idola siverunt baptismo seque piarunt.
Sicque prophetalis completa est dictio vatis, 
Que canit in cunctis procedere finibus orbis 
Verbum, discipulis retulit quod lingua salutis.
Hoc cum Menphiticis lumen radiasset in oris, 
Nactum Syrophanis ponunt illudque capescunt, 
Magnis caelitibus tribuit quod munere Christus.
Hic tenebras pelli, lucem tuer(er)is oriri, 
Idola frustrari, vexilla crucis venerari, 
Quadrigas † cencris sublabi fluctibus altis, 
Israhel in solido gratari carmine mixto.
Unde tibi meritas effemur, rex deus, odas : 
Quod facinus fuerat, tua gratia nunc subabundat ; 
En sanctos generat, quae olim simulacra patrabat, 
Monomachos gignens et eos caelestibus indens.
Quos inter Cassianum nuperrime sanctum 
Produxit puerum multo de sanguine cretum, 
Quem genitor locuples et rerum emblemate dives 
Chrismate perfusum scolis dedit erudiendum.
Hunc pius antistes Zonis, post martyr enormis, 
Instruxit verbo, redimivit stigmate pulchro.
Scripturas peragrat, quae sunt archana, retractat, 
Nec abduntur ei, quaecumque obscura teguntur, 
Donec catholicum lumen penetraret ad unguem.
Flore iuventutis redolens primevae adolescens 
Libavit totum domino sese in holocaustum 
Ei servire volens, cui se subiecerat ardens : 
Crescebat meritis, vitae crescendo momentis.
Quod lex praecepit, quod patris gratia sanxit, 
Viribus egregium totis imitando magistrum 
Implebat studio, legis duo iussa patrando.
Interea iuvenis capsim formatur ab annis, 
Quodque prius coepit, gestis cumulabat opimis.
Nempe viro factus digno consors Ilarino 
Excubiis nictat, divinis laudibus instat.
Templa beatorum lustrans et eos prece pulsans 
Obtabat meritis ipsorum seque iuvari, 
Quos animo ardenti sitiebat valde imitari.
Hinc xenodochium reparat, distendit et ornat, 
Quo fessis epulas, miseris solamina dedat, 
Visitet infirmos, dapibus sustentet egrotos, 
Non sua perquirens, sed Christi docmata complens.
Prodere si scripto, si fas est dicere verbo, 
Quae bona vir caelebs divino nectare sollers 
Monstrabat studiis iugibus firmans documentis.
Talibus instaret curis dum tyro fidelis, 
Extimplo Nili volat ingens fama per urbes 
Territat et plebes eius de gestibus omnes.
Unde alacres una dicebant voce sonora : 
« Est Cassianus nobis adeo recolendus : 
Nobilitate nitet, virtutum agalmate floret, 
Moribus illustris, merito sublimior astris, 
Effigie rutilus, nulli pietate secundus, 
Archas mellifluus, fama super aethera notus ; 
Nos inter nemo degit prestantior ipso ».
Talis Niloticam replebat dictio terram 
Extollens Cassianum fama meritorum.
Iam Cariat-Sepher Iosue destruxerat alter 
Et muros Hiericho prostravit funditus arvo 
Competa per mundi iubilantibus omnia sanctis, 
(Heu dolor ! orbicolae, lugentes, obsecro, flete) 
Cum sacer atque ferox nimium Iulianus et atrox 
Suggestum inperii temeravit corde procaci, 
Hic tanto scelere ante alios immanior omnes, 
Quantus ad astrigerum tendit suspectus Olimpum.
Unde erga sanctos bellum commoverat excors, 
lnduperans perimi et nullum super arva pacisci.
Quod mandat teter, gaudet parere minister : 
Efficitur strages, iugulantur cuspide testes, 
Hierusalem cives regem caeli venerantes 
Traduntur flammis, merguntur fluctibus altis, 
† Torquent aeculeos, nexis patiuntur aeneos ; 
Occumbunt iusti, multantur ubique beati – 
Sic Caesar statuit, dirus sic lictor obaudit.
Quos fugat imperium, recolunt spelea ferarum ; 
Belua conservat, hominum quos mucro retruncat.
Audi, terra, rogo, caelum, superinspice, quaeso, 
Ferte virum sterilem nocuos sine re perimentem.
Bacharis, Caesar, bacharis, perfide, frustra, 
Pridem discipulus, nunc vilis apostata factus.
Arbos tu sterilis, lignis aequatus adustis 
En Erebo frueris nec quemquam voce lacescis.
Vicisti, Galilaee deus, iam Caesaris actus ; 
Tu potis et clemens, tu rex in fasce refulgens, 
Multasti rabidum caelesti fulmine fossum.
Quocirca celebres tibimet dicemus honores, 
Qui, miserans iustos, baratro dimergis acerbos.
Iste furor Zonen vitae direxit ad arcem 
Fretum martyrio, praevinctum nobile serto.
Mausoleum Cassianus cui ilico alumnus 
Edidit in templo karum tumulando magistrum, 
Exortum Maii cum stiva inflammat Aprilis.
Cuius mirificum iugiter memorando triumphum 
Debita victori sacravit vota perenni 
Testem preconans et eum cum laude frequentans.
Blasfemus tenebras postquam properavit Avernas, 
Compos orbigenum motus pietate suorum 
Fulgura sedavit, hostes ditione subegit.
Nam Romana phalanx orbem mucrone refrenans 
Ad regni sceptrum procerem bonitate refertum 
Ab Iove delegit Iovianum nomine dictum, 
Iuppiter ut populo extaret de agnomine recto.
Hic armis strenuus domini cultorque monarchus 
Christicolas iuvit, paganos credere fecit, 
Aecclesias statuit, flocci figmenta redegit, 
Orbem iuditio, gentes correxerat aequo.
Is quoque Taphneos cum transmigrasset ad agros, 
Ortensis populus sacro pastore carebat.
Quod herus agnoscens iussit perquirere statim, 
Quid super hoc domini vellet sententia magni.
Unanimes igitur domini suffragia poscunt, 
Illis pontificem daret ut sibi iure placentem.
Tum legione precum motus sator ipse polorum 
Sanciri Cassianum de more patronum 
Ornatum donis, fultum caelestibus haustis 
Innuit, aspirans introrsus hoc super omnes.
Id siquidem Augustus Caesar fieri haud refragatur ; 
Insuper ortatur, mandat, favet atque precatur.
Abnuit hoc humilis nec se vult subdere curis, 
Tedia non vitans, sed vires defore testans.
Vulgus ad haec valido strepituque tumultuat alto : 
« Nos scimus, quod sis a cunctipotente ditatus : 
Prosapia vernas, gestorum lampade flagras, 
Astutia polles et simplicitate refulges – 
Nolis sive velis, presul dominabere nobis ; 
Noster cives ades, ideo nos optime pasces ».
Sic clamat coetus, sic annuit ipse senatus ; 
Vox caelo fertur. Cassiani moderatur 
Mens, quo subiret, quod Caesar plebsque rogabant.
Tunc ergo sanctus tantorum voce coactus 
Excoepit regimen supplex et nobile nomen.
Alter enim Cassiam cum Caesare ventus 
Ex Asia aequivocum sacravit honore patronum.
His autem gestis inerat dux inclitus orbis 
Auroncique patres orbem mucrone colentes, 
Affuit et clerus necnon Tafnea iuventus.
Gaudebant omnes odas domino referentes, 
Qui sibi pontificem tribuit praeesse cluentem.
Praesulis in solium postquam conscenderat altum 
Ornatus stola, luculentus veste sacrata, 
Actibus in cunctis talis virtute refulsit, 
Qualis limphasea perlautus Lucifer unda 
Cum surgens croceo subtexit sydera peplo.
Praedicat hinc populis summi magnalia regis ; 
Monstrans exemplis suadebat quaeque loquelis.
Gloria quae iustis maneat, quae poena profanis, 
Qui decor in superis extet, qui stridor in imis, 
Rebus in humanis quam sit fidutia calvens, 
Expediit dictis, affirmans rebus apertis.
Totum se domini mactabat pronus ad aram 
Extans ara suavis et hostia sive sacerdos.
Quis rethor liquido quibit depromere scripto, 
Qualis in adversis fuit et per prospera mitis, 
Parcus quamque sibi extitit et quam largus egenis ?
Vitabat pompam, mundi spernebat honorem ; 
Divitias calcans et eas uti stercora dampnans 
Spargebat gazas, indens caelestibus illas, 
Quo potiretur eis resolutus carcere carnis.
Clarus erat vultu, sed tanto clarior actu, 
Eloquio dulcis, habitu gressuque suavis, 
Ore quidem nitidus semperque in mente serenus – 
Exuperas plane fingentis lata poetae ; 
Impetus actorum me vincit valde tuorum.
Inquam, quod valeo ; laudes tibi ferre nequibo.
Heus, ahtleta dei, vigeas in culmine divi, 
Gaudia cum sanctis habeas per pascua pacis !
Denique delubrum struxit (mirabile dictu) 
Moenibus Ortensis rebus sublime secundis ; 
Quodque necessariis egit pia dona ministrans.
Ipsius culmen cum pervenisset ad unguem 
Et nox atra polum bigis subvecta teneret 
Pastor et in fulcro fessos componeret artus 
Serpere dans seram leviter per membra quietem, 
Visa fuit caelo facies dilabier alto 
Laurentij testis vocesque effundere talis : 
« Imperio patris huc venio, Dionee sacerdos, 
Qui te Hierusalem scripsit magnum fore cive : 
Hoc siquidem templum, sollers quod preclue dudum 
Marmore finxisti ... pulchroque tulisti, 
Nomine Laurentij sacretur honore perenni ».
Haec ait et sudum martyr remeavit Olymphum.
Ast pastor strenuus tanto de famine certus 
Nil titubans iussis obtemperat ilicet istis : 
Dedicat aecclesiam Laurentij nomine factam 
Et decus et nomen praescripti semper habendam.
Talibus auspitiis vivebat custos herilis 
Mortuus huic mundo, praenitens vivere Christo ; 
Corpore nam terris, animo degebat in astris.
Praeterea sanctus tantorum nectare fultus 
Donorum conans praedicti exempla magistri 
Actibus aequiperare suis conspexit abesse 
Martirium, per quod mactus conscenderet aulam.
Ardebat spectans, cum quo luctamen iniret, 
Post alapas ictus, post carceris atria nexus, 
Post ferrum flammas, post loetum gurgitis undas 
Ferre volens animo et prestanti corde cupiscens.
Has sitiens epulas ne quid speraret habebat ; 
Hoc torrens aestu nun huc, nunc fluctuat illuc 
In partisque rapit varias perque omnia versat, 
Si laxando gregem vestiget praesidis ensem.
Sepius id replicat, solito notissima pulsat.
Indicium quaerit, veniat quod caelitus illi, 
Explorat pronus, quid vellet ab aethere Christus ; 
Incumbens lacrimis corpus suspendit ab escis, 
Pernox insudat, cordis timiamata mactat.
Has inter curas occurrit summa potestas, 
Mandans aEgipti gentes et rura pacisci 
Atque Sicambrigenum vasto (pro) aequore regnum 
Expetere, ut populis ferret pia docmata Gallis, 
Implens praeceptum, promsit quod doxa piorum.
Ergo certa sciens et veri nuncia credens 
Obtulit extimplo regi libamina magno, 
Qui non omittit, propria quos morte redemit.
Convocat hinc sotios in eadem sorte dicatos, 
Quis primo votum, post pandit herile rogatum.
Quos ubi contra stare videt molimine firmo, 
Prodidit archanum, quod Christus ab axe polorum 
Innuit ; inde favent omnes insistere cepto.
Ardet abire dehinc propriamque relinquere terram, 
Cumque laon patulas istud percelleret aures, 
Diriguit subita gelidus formidine sanguis 
Atque incredibilis rerum fama occupat omnes.
At pater ignorat quae prima exordia sumat.
Sic alternanti potior sententia visa est : 
Accersire gregem tanta formidine flentem 
Ac lenire illos edictis mollibus omnes.
Undique conveniunt inopes, magni et mediocres ; 
Quis sacer exorsus solio sic infit ab alto : 
« Cunctipotens genitor hominum rerumque repertor 
Vos fidei testes et spei robore fortes 
Consortesque sui quocirca nominis almi 
Iam fore concessit verbi nec lacte caretis, 
Viribus ut totis illum iugiter recolatis 
Cuncta refutantes, ipsum super omnia amantes, 
Prospera vitando et numquam perversa tremendo, 
Vobis edicam, repetens iterumque monebo : 
Eia, estote viri fortes nullumque paventes !
Non pastor deerit vobis, non cura salutis ; 
Pascet qui fecit, firmabit, consolidabit.
Iusticium cohibete, rogo, ceptosque dolores 
Tempnite nec ullus votis obsistat adeptis.
Quod facere exopto, rex Christus ab aethere celso 
Favit et ad metam monuit perducere certam ».
Haec et plura loquens patrum, monimentaque censens 
Temptabat lenire animos et reddere laetos.
Haec ubi dicta dedit, populi clamore profari 
Coepere ingenti frendentes corde dolenti : 
« Sin alios fines aliamque capessere gentem 
Est animus poscisque solo decedere nostro : 
Quis caulas reget hancque manum quis (heu) bene pascet ? »
Ipsis sedato respondit pectore pastor, 
Spem vultu simulans pressansque in corde dolorem : 
« Solvite corde metum, cari, secludite curas : 
Christus erit pastor vobis et cura salutis ; 
Rectorem tribuet, qui vos ad pabula ducet.
Fidite in ipsius suffragia firmiter, eia !
Semper honos vestrumque decus nomenque manebit 
Nec vos ulla dies umquam (me)mori eximet aevo, 
Immanis convexa polus dum sydera pascet ».
Sic pastor strenuus ; tandem Memphea iuventus 
Respondit verbo, non sic in pectoris antro : 
« Incipe ; iam volumus, iussit quod ab aethere Iesus ».
Ordinat hinc urbem plebis statuendo levamen, 
Componit, ditat, tuitur, benedicit et ornat, 
Eligit et socios his nominibus vocitatos : 
Presbiteros Domitiam Didimum quoque binos 
Viribus insignes, omni bonitate cluentes ; 
Levitas equidem numero sibi iunxerat aequo, 
Ambos florentes aetatibus, archades ambos, 
Et cantare pares et iter perferre volentes, 
Orionem primum, Neonan dictumque secundum.
Lectorum vero cuneus supereminet uno 
Indicens numero, quod habebant cordis in alvo, 
Sic : Basamon et Honorius Eronesque vocati.
Nam nathaneum sibimet conexerat unum, 
Cui spei fervor, fidei, caritatis et, ardor ; 
Ingenianus erat nomen, dilectio duplex, 
Simplicitas illi prudens, prudentia simplex, 
Sobrius et castus, cuncta bonitate decorus.
His etenim septus sociis cursusque ministris 
Inclitus antistes dominique exul luculentus 
Coepit iter gaudens et amore dei proficiscens, 
Linquens aEgyptum, petiturus rus Eduorum.
Mox urbis legio digressu mota supremo 
Prosequitur lugens, actus patris reminiscens, 
Plorabant una dicentes voce sonora : 
« Cognatas urbes quondam populosque fideles 
Fulcibas donis et alebas, vir pietatis.
Pro dolor ! ecce relinquis eos, pretiose sacerdos.
Quo tua sancta fides nobis iam credita callet ?
Externos properas, nobis praeesse refutas.
Cui nos commendas, aEgypti mis(ti)ca lampas ?
Cui famulos tradis ? cui urbis septa relinquis ?
Cur abicis clerum ? fugiens cur deseris istum ?
Oramus, plebi miserans succurre gementi ».
Centuplicant gemitus : reboat Saronia tellus, 
Increpitant montes, dissultant undique colles ; 
It stridor fratrum caelo fletusque querentum.
Tum pater evictus lacrimis ita fatur obortis : 
« Pellite iam fletus, removete a pectore questus.
Semper amor vestri et nomen laudesque manebunt 
Nec umquam vestri prorsus meminisse pigebit, 
Dum caelum stellas, pecudes dum terra tenebit.
Vivite felices, filij, peto, vivite Christo.
Macta salus, bonitas, pax et concordia perpes 
Vobiscum maneant vitae adque palatia ducant ».
His autem dictis demulcet corda dolentum.
Inde manus caelis tendens et labra patescens 
Illos altithro(no) commendat taliter orans : 
« Tu, deus, etherei perpes regnator Olimphi, 
Qui caelum, terras, pontum ditione gubernas, 
Qui regis Israhel cum nato et flamine sancto, 
Qui reges et regna domas sternisque superbos, 
Sublimas humiles, deponis ab arce potentes, 
Spes hominum cernens et vota precantia complens !
Hos, exposco, tuos, supplex, clementer alumnos 
Conspice, clarifica, condi, compone, corona, 
Mores illustra, vitam rumore fecunda, 
Actus custodi, sensus, rex inclite, nutri, 
Donec te videant ac vitae premia prendant 
Te prestante, deus, qui semper trinus et unus 
In triplici virtute tui benedictus haberis.
Fantur « Amen » cuncti tundentes pectora pugnis.
Tunc pastor pacis porrexerat oscula cunctis.
His ita dimissis statim vestigia torsit.
Sol Martis suppremus Eo rorabat Aprilis 
Exortum, madidos quatiens ex aere nimbos, 
Cum vates domini gaudens coepit proficisci 
Stipatus sotiis supero sermone relatis.
Ergo iter electum celebrantes calle secundo 
Idola cassabat, sculptilia comminuebat, 
Narrabat plebi mysteria regis Olimphi, 
Qualiter omnipotens unum sine tempore verbum 
Quae de se genuit per quod sunt omnia fecit.
Spiritus, adnectit, procedat qualiter almus 
Personis ex ambabus deitate coaequus.
Has tres personas unam dissertat usyam 
Nomine distinctam, sed magestate iugatam.
Hoc etiam, Verbum camis ceu sumpserit ortum, 
Edocet in populis, reserans archana tonantis ; 
Pegma crucis subiisse, hinc infernum spoliasse.
Hoc ait in vicis, hoc urbibus hocque plateis 
Israhelita cluens, Saronis opaca paciscens.
Haut metuit sicam, quam nitebatur acutam 
Nancisci, si conferret miseratio Christi.
Talibus a gestis exceptus miles herilis 
Post octogenis centum tribus atque diebus 
Actis externis (ferme sex mensibus hoc est) 
Massiliam ducente deo citus appulit urbem 
Erutus insidiis paganorumque sagittis.
Nam statio curvis illic bene fida carinis 
Aequora verrentes recipit ripaeque remittit, 
Unde Africae portus digno sermone cietur.
Inde dei famulus per tot discrimina vectus 
Classem digrediens urbisque ad moenia tendens 
Intonuit turmis alti magnalia patris, 
Que didicit cunis sollers vehementer ab ipsis.
Sed quoniam portum dimenso tramite mundum 
Fecit, in ulterius mandatur abire beatus.
Nec nutat iussis, quae dirigit auctor ab astris : 
Corripuit callem Gallorum rura meantem.
Callendo radiis flagrabat abunde coruscis, 
Ceu iubar ignivomum croceo fulgore venustum 
Cum sedet in bigis extinguens sydera flammis.
Ut vero sacris tetigit magalia plantis 
Ardua Francigenum, quae dicitur urbs Eduorum, 
Expetiit glebam multa legione refertam, 
Testis ubi ingressus delubrum Symphoriani 
Poplitibus flexis domini praesidia poscit.
Illo Simplicius sub tempore pontificatus 
Servabat sceptrum redimitus lampade morum.
Altius eloquerer, verum sententia longa 
Sermonis ; sed summa sequar fastigia tantum : 
Quidam Riticius rerum probitate peritus 
Coniuge decessa civum cogente caterva 
Admisit regimen dominatus ac moderamen, 
Vixit, uti decuit, demumque in pace quievit.
Qui latus feretro, coniunx ubi functa iacebat, - 
Eloquar an sileam visum mirabile dictu ? – 
Os patuit, flatum sumpsit, haec verba profudit : 
« Excipe, sancta soror, quem non petulantia foedum 
Effecit, sed virginitas aeterna beavit ; 
Sic olim (meminisse decet) moriens petiisti ».
His dictis una glomerantur virginis ossa 
Dantque locum fratri id mirabiliter rogitanti : 
Sic ambos unum pariter texit poliandrum.
Hunc Egemonius post accessit speculatus 
Ad columen ; post tercius hunc Simplicius urbis 
Extitit antistes, epularum emblemate dives.
Cui pietatis opus necnon castissima coniunx ; 
Unde simul recubant, iugiter divina frequentant : 
Hic litat, illa orat ; hic predicat, illa ministrat.
Quocirca vulgo feritur frendente protervo.
Astrinxit prunas byrro castissima virgo, 
Quasque sacerdoti socio dedit ordine ferri : 
Sinceros prunae urentes ambos patuere – 
Castus amor flammas numquam trepidare probatur.
En rogus in stipulis admittit ius deitatis : 
Vim perdit natura suam, conservat inusta(s).
Sic fornax pueros dudum non torruit almos.
Hic dictam cautis urbem moderabat habenis, 
Nomine Simplicius de simplicitate probatus, 
Vir caelebs, meritis adeo memorandus iniquis.
Unde suis urbem precibus quantisper eandem 
Sedabat, Cibelae matris carpenta deorum 
In terra elidens meritis iterumque resolvens.
Omnibus ad Christum conversis hisque relictis 
Idola cassavit, populum baptismate sanxit.
Haec quoque Gregorius Turonorum dux luculentus.
Talia dum fierent, vastam volitando per urbem 
Nuncia fama ruit huiusque allabitur aures 
Niliacis venisse patrem de partibus almum, 
Qui speculatorias apte moderabat habenas 
Atque Minervali vernabat famine comptus.
Hoc supra gratulans dominum benedicit adorans, 
Qui misit comitem tanto rumore micantem.
Obviat hinc socio gavisus ab hospite sacro, 
Oscula libarunt mutuo, post tecta adierunt.
Hinc hilares ambo regi sollemnia Christo 
Proni turificant longisque precatibus instant.
Tripudiant ambo sublimes pignere duplo : 
Simplicius comitem passim venerando recentem 
Exiliens astat, servit, famulando ministrat ; 
At Cassianus, mitis domini peregrinus, 
Christo tripudiat, supplex impensa receptat, 
Iocundum plane fratres unum habitare : 
Id citharista canens David rex praecipit ingens.
Orabant ambo perfusi nectare † bono, 
Sancibant pariter Christum poscendo verenter.
Has inter pietatis opes pia victima Christi 
Antistes Cassianus, felix peregrinus, 
Optatum siciens adeo certamen inire 
Prodit pontifici se Brittanniam proficisci 
Velle, tenebatur quae tunc errore profano.
Quod postquam vates sic est effatus amico, 
Obstupuit dictis gelidusque per ima cucurrit 
Ossa tremor steterantque comae et vox faucibus haesit.
Dehinc vires revocans auram mentisque receptans : 
« Ah ! frater dulcis, quis haec tibi ferre suasit ?
Cur senio fessum moliris linquere solum ?
Mene fugis ? per ego has lacrimas vitamque clientis, 
Per superos et si qua fides tellure sub ista est : 
Neu, testor, vetulum linquas occumbere solum.
Si bene quid merui de te, fuit aut tibi quicquam 
Dulce meum : miseresce senis labentis et istam, 
Obsecro, si quis adhuc precibus locus, exue mentem.
Sensibus hoc imis (res est non parva) reponas : 
Huius tu vates urbis vocitaberis olim 
Atque sacerdotio post me fungeris in isto ».
Sic quoque Simplicius. Contra sic vir generosus 
Infit : « Te numquam, frater dilecte, negabo 
Promeritum nec tis meminisse pigebit in aevum, 
Dum memor ipse mei, dum spiritus hos reget artus.
Id tamen haut animo duxi nec ad hoc quoque veni, 
Quo solium hoc subeam, proprium qui sponte reliqui ».
Ad haec Symplicius tristis, speculator opimus, 
Humectat nitidas largo de flumine malas.
Tum lacrimis motus heros sic infit adhorsus : 
« Ne, quaeso, fleris, frater magne pietatis.
Actutum patior, quem vis, perferre laborem ».
Taliter evicit ; patris quem dextera sanxit 
Rursus pastorem post Simplicii requietem.
Vinciris precibus, vinciris, maxime presul, 
Te caritas tenis conexat strictius artis.
Dum ternos, una degunt, mortalibus annos Puniceis invectus equis metitur Apollo.
Postea Simplicius moriens speculator honorus 
Ultima mundane clausit spiramina vitae 
Solibus Iulias bis quatuor ante Kalendas.
Cuius stelligeris perlatum pneuma choreis, 
Donatum serto necnon celebri emolumento 
Exultat, vivit, splendet, laudat, hylarescit.
Cumque forent artus frustrati munere flatus, 
Hospes mausoleo corpus condivit honesto 
Thura precum domino sacrans pro compare tanto.
Confestim viduus decessu principis huius 
Grex Augustudunensum coepere beatum 
Quaesere pontificem, scandat quo sedis honorem.
Denegat omnimodis, nec se vult tradere curis – 
Haud tesum horrens, sed vires abfore promens.
Adventus causam cunctis edicit apertam, 
Qualiter omisit, quod dudum haud ultro recepit.
Compellunt illi, defenditur ipse viritim ; 
Hi precibus pugnant, ille excussatibus obstat.
Quaeritur hinc alius, qui sit bonitate coaequus ; 
Scrutatur clerus nec quis nanciscitur aptus, 
Qui regimen capiat vel oves ad pascua ducat.
Verterat interea solitis discursibus annus 
Mensibus explicitis sua per vestigia volvens : 
Rursus ad aegregium unanimes repedant peregrinum 
Adhaerentque preces precibus, quo pontificatus 
Suggestum exciperet, qui tanta mole cluebat.
Iusticio allicitur lacrimis adeoque gravatur.
Sic quoque Simplicium memorant dixisse beatum : 
« Sic vivens voluit, moriens illudque suasit ».
Evictus lacrimis caelebs precibusque benignus 
Vocibus arrisit, speculandi frena recepit.
Hoc deus instituit, populus hoc ipse coegit ; 
Arbitrium Christi, non est ambitio facti ; 
Non votum sancti, verum violentia vulgi.
Post Petrus Ausonios, rexit prius Antiochenos ; 
Hic nutu domini petiit capud orbis iniqui, 
Non gazas dapium, sed quaerens lucrum animarum ; 
Iste deo plenus lictoris quaesiit ictus, 
Non opulenta sequens, sed Christi verba perimplens.
Ei prorsus libram pretendere condecet istam, 
Omnia qui iusto semper moderamine pensat.
In suggestu ergo pastor suffectus enormis 
Sicut eques notas comiter moderabat habenas.
Rethores archidici depromant syrmate dulci, 
Quae virtus illi fuerit, quae copia fandi – 
Sic natos domino stabilibat flamine sancto, 
Cedere nolentes eiusque profunda stupentes 
Mulcebat dictis reserans misteria miris.
Alter erat Paulus tipicans oracula rebus ; 
Imbeciles verbo vegetabat robore prisco.
Cur morulas faciam, reptans per singula pennam ?
Debile quicquid erat, solo sermone levabat, 
Purgans vexatas omni de peste catervas.
 Plenus nempe dei renitebat fosphorus orbi ; 
Pastor erat vigilans, domini commercia lucrans.
† Tantus adultus Christi memorabilis exul 
Erexit cathedram lesu opitulante subactam 
Bis annis pariter lectis ex ordine denis.
Tum divos adiens, terras et morte paciscens 
Exilio sacram decurso tramite metam, 
Sextiles Nonas perhibent dum calculatores, 
Imposuit, rutila donatus in arce corona.
Concio quem † iustans lacrimosa voce frequentans 
Occuluit tumulo speciosum corpus honesto.
Ast callis comites magno ductore carentes 
Grammatibusque cati vitam scripsere magistri, 
Optime conspicui texentes gesta patroni.
Num saliam scriptis, quod finxit doxa tonantis ?
Fistula raucificis eructuet haec, peto, metris.
Prodere glorificum, nimis est reticere pavendum.
Felix caelitibus postquam fuerat comitatus 
Saxo candenti mandatis artubus eius, 
Insculpsit labarum roseo fulgore decussum, 
Per quod Christicolis reserantur limina cunctis 
Caelestis regni post huius tempora cosmi.
Quid duo nectuntur ? Res hic archana probatur ; 
Candor enim lapidis splendorem corporis albi, 
Preclue stema crucis roseo fulgore rubentis