Eodem die, in territorio Cabilonensium, castro Trenortio, natale sancti Valeriani martyris, qui unus fuit ex numero sanctorum quinquaginta qui temporibus Antonini Veri Lugduni in carcerem trusi fuerant, quique cum B. Marcello, patefactis custodiae, qua detinebatur, divinitus claustris, aufugit. Cumque ad praefatum castrum pervenisset, et Domini Jesu Christi nomen praedicans, plurimos ipso inspirante, ad ejus fidem convertisset, revertenti ab urbe Cabilonensium, ubi Priscus B. Marcellum martyrem necaverat pro Christi nomine, Praesidi Prisco delatus est. Quem ille suis faciens conspectibus praesentari, primum minis et terroribus frangere conatus est; deinde suspensum, et gravi ungularum laceratione cruciatum, cum in Christi confessione videret immobilem, ac laeto animo in ejus laudibus permanentem, protinus in eo loco, ubi nunc sacrum ipsius corpus debita veneratione excolitur, gladio animadverti fecit.