De sancto mederico abbate. 

Medericus abbas apud eduensem ciuitatem claruit. Hic ex ipsius ciuitatis pago nobili genere ortus. Cum esset annorum, xiii. In uitis parentibus ad monasteriu ipsius urbis fugit: et monachus effectus penitentie mirabili operam dedit. Nam in hebdomada uix solumodo cibum sumebat: et cilicio asperrimo carnem domabat: Successit abbati defuncto in regimine loci: multis miraculis pollens. Nam monachum quendam libidine diu grauiter tentatum: et fere ad desperationem adductum tunicam suam induens excusso ab illo demone etiam corporaliter ululante ad castitatem nimiam reuocauit. Alium etiam ante completum officium ecclesiam egredientem diuque correptum: reliquiis panis sui cibauit: et repente ad emendationem reduxit.

Verum dum famam populi ad se confluentis effugeret in uasla eremo se conclusit: sed de mandato episcopi ad monasterii regimen inuitus rediit. Post modicum autem oratiois gratiam … ueniens in cellula sancti petri duobus annis et 9 mensibus se includens discipulos conuocauit et eisdem obitus sui die prenunciato in pace quieuit. 4. Non. septembris anno domini. 984 othonis imperatoris tertii anno prio sepultus ibidem miraculis fulgens.