Cum vero Lugduni sanctus Fotinus episcopus cum aliis XLVIIIo comprehensus esset, et quinquaginta anime deum confitentes in unum carcerem retruse essent, ex hiis Marcellus et Valerianus nocte ab angelo evocati pariter ac soluti, alter eorum Sequanorum, et alter Eduorum provintias petierunt. Itaque testis dei Marcellus ad prophanum convivium invitatus, et huiusmodi epulas errore prophano pollutas execratus, convivas obiurgandos potius credidit quam vitandos. Et cum se christianum interrogatus fiducialiter prodidisset, novis afficiendum cruciatibus protinus sevi presidis decrevit imperium. Sic ergo cum vinculis elatus in arborem, per dissidentes ramos in omni corpore laqueis impositis tenderetur, et membrorum compage districta extenti artus astricti nexibus disiungerentur, vetustum Ade terreni patris crimen consumpsit in arbore, celestis Christi regeneratoris novi gloriam domini imitatus declaravit in ligno, ut dum pomiferum contempnit edulium invictum crucis procederet ad triumphum. Dumque in proposito sanctus Marcellusvicino mortis frigore, calore fidei immobilis perduraret, persecutoris nequissimo tractatu competentius visum est, ut in conspectu populi allatis suppliciis puniretur. Tunc ait crudelissimus preses: Nomen tuum Marcelle, et errorem tuum comperimus. Sacratissimi imperatores nostri, diu talia precepta constituerunt, ut qui venerandorum numinum principatum, Saturnum patrem ac Iovem omnipotentem, eorumque filios ac propinquos adorare detrectant capite puniantur. Quod si non feceris, trucibus suppliciis punieris. Sanctus Marcellus respondit: Simulachra ista que nominas adeo fuerunt mortalia, ut suis polluta criminibus dudum mortua, et in infernum sepulta perierunt. Quibus si quis crediderit, omnipotentis qui ante secula fuit et semper est et semper futurus est, eternum, ac tremendum penarum iudicium sustinebit, christianus sum, Christum dei filium sancto patri coequalem, celi et terre, marisque factorem, et que sunt rerum omnium conditorem, me credere, libera et irrevocabili denuntiatione profiteor. Priscus vero preses animi indignatione succensus, sanctum Marcellum martyrem impiis trucidandum carnificibus assignavit. Quem cum in suppliciis divini favoris gratia adverteret fortiorem, inaudito crudelitatis exemplo plusquam furore persecutoris insaniens defodere erectum cingulo tenus iussit, atque ita medius iam sepultus, sed totus vivus ad celi regna festinans terre supplicia non refugit, sed triduo in laudibus Christi omnipotentis domini, ac dei sui amore perdurans, terris interim terrena membra condempnans, spiritum misit ad celos. Acta sunt hec in urbe tabilonensi sub Antonini persecutione.