De sancto Hugone, abbate Cluniacensi, rhythmus.



Hugo, pius Pater, clarus prosapia, 
Exstat praeclarior virtutum gratia. 
Clausus adhuc latet matris in utero, 
Immolat hostiam sacer pro puero: 

   Index in calice magni miraculi 
Imago cernitur ipsius parvuli. 
Si quaerat aliquis, quid inde sentiam, 
Praesignat hostia futura hostiam. 

   Hinc puer nascitur, et natus alitur, 
Aetatis ordine vires assequitur. 
Corporis viribus sat juvenilibus, 
Ardenti studio studet virtutibus: 

Contemnit saeculum, et ejus gaudia 
Cognoscens omnia cito labentia. 
Mundo renuntiat, se Deo sociat. 
Sic terram fugiens coelis appropiat. 

   Divino postmodum afflatus Spiritu, 
Mutato pectore mutatur habitu: 
Intra Dominica manet ovilia 
Christi cum ovibus ovis egregia. 

   Pastoris nutibus obedit sedula, 
Nil horum praeterit quae jubet regula. 
Forti conamine calcat superbiam, 
In sapientia vincens malitiam. 

   Tulit justitiae sanctam esuriem, 
Beatam sequitur Christi pauperiem. 
Processu temporis crescens virtutibus 
Ipsis apparuit mirandus senibus. 

   Mundo jam mortuus, Christo se vivere 
Sancto mortalibus demonstrat opere. 
Hinc pastor moritur, ovis praeficitur. 
Pastoris strenue vices exsequitur. 

   Edocet subditos verbis et actibus, 
Se donans specimen bonorum omnibus. 
Dirus ad scelera misericorditer 
Utrumque temperans, fit aequus arbiter. 

   Ut prudens medicus perungit languida, 
Quae salus abjicit, praecidit putrida. 
Non illum extulit sedes superior, 
Qui mente permanet cunctis inferior. 

   Magister mitium, pater humilium, 
Locat hunc humilem loco sublimium. 
Ex dono Spiritus augetur sanctitas, 
Legis perfectio, non deest charitas. 

   Aluntur pauperes mente promptissima, 
Quae dentur dat Deus manu largissima. 
Vestitur nuditas Christi, vel pauperum, 
Accrescit cumulus bonorum operum. 

   Hic venerabile Cluniacensium 
Plus priscis Patribus ditat coenobium. 
Illius studio crevit religio, 
Crevit et numerus fratrum collegio. 

   Hanc domum Dominus rebus amplificat. 
Sic quantum diligat Hugonem indicat, 
Beata servitus tot parans redditus 
Dum servit, imperat vir Deo subditus. 

Non tantum studio contentus practico, 
Intendit otio vitae theoricae: 
Marthae sollicitus implet officium, 
Audit cum Maria Christi colloquium. 

   Cum Lia filios Deo multiplicat, 
Quos Dei cultibus devotus applicat. 
Cum Rachel sterili, sed pulchra facie, 
Subtili coelica rimatur acie. 

   Jugi silentio jungitur lectio, 
Nec deest lacrymis fervens oratio. 
Sacrant frequentia hunc sacrificia, 
Quae dum sacrificat, ipse fit hostia. 

   Quae addam amplius ejus operibus, 
Cum haec plus niteant cunctis sideribus? 
Nam ejus opera sunt velut sidera, 
Quae propter numerum manent innumera.