I 1201,juillet. Fondation par Gautier, évêque de Nevers, de la collégiale de Tannay. «Ego G[alterius], Dei gratia, Nivernensis episcopus, et ego B[ernardus] decanus et universum ejusdem ecclesie capitulum omnibus tam presentibus quam futuris salutem in eo qui suum novit dare suis fidelibus salutare. Accedentes ad nos Willelmus, capellanus de Tanneio, Hugo, presbiter, Johannes Griveu, et Johannes Clareu, clerici, ejusdem ville, humiliter nobis supplicaverunt ut in ecclesia nostra de Tanneio prebendas sibi de bonis suis facere permitteremus. Attendentes igitur predictorum clericorum piam voluntatem, in ecclesia nostra de Tanneio ipsos instituimus canonicos, G[uillelmo] capellano ejusdem ecclesie huic facto prebente assensum. Volentes igitur in ipsa ecclesia divinum cultum ampliari, eisdem canonicis concessimus prefate ecclesie donum et .VI. libras cerei quas in ipsa ecclesia antiquitus annuatim habebamus, salva tamen pensione .C. solidorum quos in ecclesia illa Fromundus pie recordationis, quondam episcopus Nivernensis, pro anniversario suo faciendo singulis annis capitulo Nivernensi assignavit: memorati itaque canonici de Tanneio antiquam censivam .C. solidorum ad anniversarium prefati episcopi singulis annis exsolvent: videlicet .L. solidos in sinodo hiemali, et alios .L. solidos in sinodo estivali. Prepositus autem quem sibi ex canonicis Nivernensibus elegerint, priusquam a capitulo Nivernensi pro preposito habeatur, censivam istam .C. solidorum statutis terminis bona fide reddendam jurabit. Sane canonici prelibati liberam habebunt electionem, ita tamen quod nullum poterunt sibi eligere in prepositum, nisi de canonicis Nivernensibus. Electum vero capitulo Nivernensi presentabunt, qui domno episcopo Nivernensi hominium faciet et fidelitatem. Ego vero G[alterius], episcopus, ecclesiam illam ab omni exactione questarum et procurationum, et Willelmus archidiaconus quitavimus, salvo jure nostro et archipresbiteri nostri in presentatione capellani et in obedientia nobis exibenda. Succedentes autem episcopi et archidiaconi, ad ecclesiam illam accedentes, singuli in vita sua singulas a canonicis recipient procurationes. Intendimus quod episcopus non accipiet procurationem suam in eundo ad consecrationem suam vel exinde redeundo Canonici vero qui, de suo proprio prebendas in ecclesia de Tanneio instituerint, quibus placuerit de cognatione sua vel familiaritate, in vita sua vel in decessu, dumtaxat clericis idoneis, poterunt assignare; nec ipsa donatio, nisi ad unum tantum, per singulos canonicos extendetur. Successores enim istorum dandi vel relinquendi potestatem non habebunt; set prebendarum donatio ad prepositum quem sibi elegerint jure perpetuo pertinebit. Statutum est etiam, de communi assensu nostro et canonicorum de Tanneio, quod in novitate ista, usque ad .XXX. in fratres canonicos poterunt recipere; set, post ipsos, numerus certus et juratus duodenarium non excedet, excepto preposito suo. Capellanus ejusdem ecclesie qui nunc est canonicus erit et integraliter fructum prebende percipiet, preter alia que sibi sunt specialiter assignata et capellano qui ei succedet, si non fuerit canonicus. Ad majorem hujus institutionis firmitatem, presenti scripto sigilla nostra apponi fecimus. Actum est hoc Nivernis publice in capitulo mense julio, anno Verbi incarnati Mº.CCº. primo.» ?? II 1235 (nouveau style), février. Geoffroy de Giry, chanoine d’Auxerre, déclare qu’il consent à ce que les chanoines de Tannay poursuivent leur droit contre ses hommes de Tannay sur les dîmes des vignes plantées dans des terres sur lesquelles l’église de Tannay percevait auparavant la dîme et la percevrait encore si c’était du blé qui y était cultivé; et que, dans le cas où le droit déciderait que lesdits chanoines devaient avoir ladite dîme, il ne s’y opposerait pas. «Universis presentes litteras inspecturis, R[enaudus], decanus Autisiodorensis (sic), salutem in Domino. Noveritis quod cunstitutus (sic) in presentia nostra dilectus consanguineus et concanonicus noster Gaufridus de Giriaco coram nobis et magistro Guiardo, officiali Autisiodorensi et canonico, et domino Arnulpho dicto Rege, canonico Nivernensi, testibus, dixit et concessit quod placebat eidem quod canonici de Tanneio prosequantur jus suum contra homines suos de Tanneyo super decimis vinearum plantatarum in terris in quibus ecclesia de Tanneio prius percipiebat decimam, et etiam perciperet, si bladum ibidem excoleretur; et si jus dictaret quod jamdicti canonici deberent habere decimam supradictam, numquam impediret. In cujus rei testimonium et munimen, presentibus litteris, ad petitionem sepedicti G[aufridi], sigillum nostrum duximus apponendum, anno Domini MºCCºXXXº quarto, mense februario.» (Original sur parchemin). III 1259 (nouveau style), janvier. Réduction par Guillaume de Grandpuy, évêque de Nevers, du nombre des chanoines de Tannay de quinze à douze. «Omnibus presentes litteras inspecturis, G[uillelmus], Dei gratia Nivernensis episcopus, R.[…] decanus et capitulum Nivernenses, salutem in Domino sempiternam. Dilecti filii R.[…] prepositus et capitulum de Tannayo nobis humiliter supplicarunt ut, cum redditus ecclesie sue de Tannayo adeo sint tenues et exiles quod vix aut nunquam ex ipsis redditibus possent octo canonici commode sustentari, numerum quindecim canonicorum qui nunc est in ecclesia supradicta ad duodecimum canonicorum numerum ex causa supradicta restringere dignaremur. Sane, licet nostris temporibus noluimus cultum Divini Nominis diminui sed augmentari, quia tamen tot sunt ponendi in ecclesiis quot possunt de bonis ecclesie sustentari, nos eorumdem prepositi et capituli de Tannayo postulationibus, juri et equitati consonis, annuentes, deliberato super hoc consilio, cognito de veritate precum quas veridicas esse comperimus, unanimi nostro prepositi et capituli de Tannayo concurrente consensu, concorditer duximus statuendum, ut numerus canonicorum ecclesie sepefate predictus, excluso in eodem numero dicto preposito, ad duodecimum canonicorum numerum redigatur, ne cogantur, in nostri ministerii vituperium, mendicare, salvo dicto preposito. Quod si per commutationem prebendas predictas medio tempore vacare contingat, idem prepositus easdem conferat, restrictione predicti numeri non obstante, retento nobis quod, si divino munere redditus dicte ecclesie adeo contingeret augmentari quo plures possent ex eisdem commode sustentari, numerus canonicorum duodecimus predictus auctoritate nostra ulterius augeretur. Datum Nivernis anno gratie millesimo ducentesimo quinquagesimo octavo, mense januario.» (Original sur parchemin, scellé autrefois sur double queue de parchemin.) IV 1313, 26 avril. Concession par Jean II de Saligny d’indulgences: d’un an aux fidèles qui, confessés et ayant communié, visiteront l’église de Tannay lors de la fête de la dédicace qui doit en être faite en l’honneur de Dieu et de la Vierge et de Tous les Saints, l’église ayant été construite en l’honneur de saint Léger, et l’évêque voulant, pour augmenter la dévotion, y ajouter ces nouveaux patrons; et de quarante jours à ceux qui la visiteront, confessés et ayant communié, dans les octaves de ladite dédicace. «Universis presentes litteras inspecturis, Johannes, miseratione divina Nivernensis episcopus, salutem in Domino sempiternam. Ad divine laudis obsequium basilice sanctorum in titulum eriguntur ut in eis que domus orationis existunt suffragia beatorum agminum implorentur, quorum presidiis Christi fideles eterne felicitatis premia consequantur. Cupientes igitur ut ecclesia de Tannayo, nostre dyocesis, in honore sanctissimi martyris Leodegarii constructa, congruis honoribus frequentetur et devotius a Domino imploretur in ipsa venia peccatorum, ipsam ad honorem omnipotentis Dei beatissimeque Virginis Marie et omnium sanctorum duximus dedicandam. Volentes siquidem de thesauro universalis ecclesie fontem largiter operire, ut universi qui fidem christiane religionis observant libentius ad hujusmodi reverentiam invitentur, de omnipotentis Dei misericordia gloriosissime virginis Marie et beatorum apostolorum Petri et Pauli, necnon beatissimi martyris Cyrici, patroni nostri, atque omnium sanctorum meritis precibusque confisi omnibus vere penitentibus et confessis qui de cetero in festo dedicationis ejusdem pie dictam ecclesiam causa devocionis visitaverint, unum annum; illis vero qui per octabas ipsius festi similiter ad predictam ecclesiam causa devocionis accesserint, quadraginta dies de injunctis sibi penitentiis misericorditer relaxamus. Datum et actum die jovis post dominicam qua cantatur Quasi modo, anno Domini millesimo trecentesimo tertio decimo.» (Original sur parchemin scellé sur double queue de parchemin d’un sceau en cire brune: évêque (la tête manque) tenant la crosse de la main gauche bénissant de la main droite: […] IOhIS EIGR NI[....] EnS[..] EP). ([sigillum] Joh[ann]is [D]ei gr[atia] Ni[vern]ens[is] ep[iscopi]) Contre-sceau: évêque à mi-corps, mitré, crossé et bénissant. V 1325 (nouveau style), 29 mars. Concession de quarante jours d’indulgence par Bertrand, évêque de Nevers, à tous ceux qui, confessés et ayant communié, assisteront à la translation solennelle de la relique du chef de saint Léger, récemment donnée à l’église de Saint-Léger de Tannay, et placée dans un reliquaire ouvré en forme de chef mitré, de l’église d’Amazy où les chanoines de Tannay devaient le transporter en celle dudit Tannay «Bertrandus, miseratione divina Nivernensis episcopus, dilectis filiis decanis, archipresbiteris, curatis, capellanis et universis aliis ecclesiasticis et secularibus personis nostre dyocesis ad quos presentes littere pervenerint, salutem in eo qui est omnium vera salus. In sanctorum festivitatibus que a Christi fidelibus votiva celebritate coluntur, dignis laudibus glorificatur Omnipotens, sanctis ipsis debitus honor impenditur et animarum profectus devocione congrua procuratur. Unde nos, qui vestrum curam gerimus generalem, cum, pre omnibus que nostre incumbunt sollicitudini, ad eorum saltem intendere teneamur multo desiderio cupimus et illorum memoriam quos jam corpore stolam glorie induit Rex celestis venerabiliter recolentes ipsorum festa ut celebri agatis observantia et sollempnitate annua prosequantur. Nuper siquidem, ex parte dilectorum filiorum.. prepositi et.. capituli ecclesie gloriosissimi martiris beati Leodegarii de Tannayo, in cujus festivitate, ipsam visitantibus ecclesiam per alias nostras litteras certas suorum peccaminum vere tamen penitentibus et confessis concessimus indulgencias, nobis expositum est quod a certa dicte ecclesie devota persona donante quandam partem ossis capitis dicti martiris receperunt devote in quodam vase, ad modum capitis operato, desuper mitra decorato honorifice collocari fecerunt; quod quidem vas ad ecclesiam de Amasiaco proponunt facere deportari, et deinde, die veneris, in crastino instantis festi Ascensionis Domini, clero et populo pro suo posse coadunato in quantitate majori, processionaliter, dicte ecclesie, canonicis et aliis ibidem presbiteris et clericis existentibus vestimentis ecclesiasticis indutis, cum cruce et aqua benedicta, ipsum vas honorifice ad eorum predictam ecclesiam asportare, Domino concedente, proponunt; mandantes curatis de Amasiaco predicto, de Cuencis super Yonam, de Sancto Germano in Nemoribus, et de Lya quatinus cum suis clericis et parrochianis, more solito congregatis, ad premissa personaliter accedant in suorum remissionem peccatorum, ac ut omnes qui, dicta die, ad honorandum martirem supradictum dicte asportationi intererunt, ut tanto curatius ad hoc se preparent, quanto plus ipsorum animabus senserent profuturum. Nos, de omnipotentis Dei misericordia, et beatorum Petri et Pauli apostolorum ejus, beatorumque martirum Cirici et Julite ejus matris, patronorum nostrorum, et dicti martiris beati Leodegarii meritis confidentes, omnibus vere penitentibus et confessis qui dicte asportationi dicta die devote intererunt et aliquid de suo in signum sue devotionis offerent in ecclesia de Tanayo predicta, de injuncta sibi penitentia, quadraginta dies misericorditer relaxamus. Datum et sigillo nostro sigillatum anno Domini millesimo trecentesimo vicesimo quarto, die veneris post dominicam qua cantatur Judica me.» (Original sur parchemin, scellé sur double queue de parchemin d’un fragment de sceau, représentant, dans un compartiment architectonique supérieur, sainte Julitte tenant saint Cyr par la main; au-dessous, la partie supérieure d’un autre compartiment architectonique où devait se trouver la représentation de l’évêque Bertrand probablement agenouillé. Légende détruite.)